தன்னம்பிக்கைக்கும் தலைக்கணத்துக்கும்............

குமரன், தொழில்நுட்பக்கல்வியை முடித்து சென்னையில் பயிற்சி முடித்து தமிழகத்தில் வேலை கிடைக்காமல் அரபு நாடு சென்று கடினப்பட்டு உழைத்து தமிழகத்தில் தொழில் துடங்கும் அவனது ஆசைக்குத் தேவயானப் பணத்தை சேமித்தான். அதற்காக அங்கு அவன் தினசரி பனிரெண்டு மணிநேர பணிக்குப் பிறகும் ஓ.டி க்காக உழைத்தான்.

போதுமடா இந்த வெளிநாட்டுப் பொழப்பு என்று முடிவெடுத்து சொந்த ஊரான ஆடுதுறைக்கு வந்து சேர்ந்தான். என்னத் தொழில் செய்யலாம் என்று யோசித்தவனுக்கு மகாலிங்கம் சட்டென்று நினைவுக்கு வந்தார். மகாலிங்கம் ஆடுதுறையில் இருக்கும் ஒரே ஒரு பெரிய பல்பொருள் அங்காடியின் உரிமையாளர். எது கிடைத்தாலும் அதை காசாக்கும் திறமை படைத்தவர்.

சரி நாமும் ஒரு பல்பொருள் அங்காடி ஆரம்பிக்கலாம் என்ற எண்ணத்துடன் மகாலிங்கத்திடம் கருத்து கேட்க சென்றான்.

"வாத் தம்பி எப்ப துபாயிலேர்ந்து வந்த?" என்றார். 

"நேத்துதான் அண்ணாச்சி" என்று சொல்லிவிட்டு மெல்ல ஆரம்பித்தான். 

"அண்ணாச்சி நானும் உங்களை மாதிரி ஒரு பல்பொருள் அங்காடி ஆரம்பிக்கலாமுன்னு இருக்கேன். அதுக்கு உங்க தயவு வேணும். இந்த சரக்குலாம் எங்கருந்து வங்குறீங்க. எனக்கும் கொஞ்சம் அறிமுகப்படுத்தி வச்சீங்கன்னா..."

"என்னத் தம்பி எனக்கெதிரா தொழில் ஆரம்பிக்க என் கிட்டயே ஆலோசன கேக்குறியா? நாங்கல்லாம் எத்தனை வருசம் எத்தனைக் கஷ்டப்பட்டுக் கத்துக்கிட்ட தொழில் தெரியுமா? போடா போ! இந்த ஊருல இந்த மகாலிங்கத்தை தவற எவனுக்கும் இந்தத் தொழிலில் தெறம கெடயாதுடா...." என்றதும் இவனுக்கு சுருக்கென்றது..

ஒரு வைராக்கியத்துடன் திரும்பியவன் தன் தந்தையின் நணபரும் மகாலிங்கத்தின் பழைய முதலாலியுமான ரங்கசாமியை சந்தித்தான். அவரதுக் கடைதான் இப்போது மகாலிங்கத்திடம். மகாலிங்கத்தின் திறமையைப் பார்த்து இயலாமையின் காரணமாக அவரிடமே விற்று விட்டார் ரங்கசாமி.

பின்னர் ரங்கசாமியின் உதவியுடன் கும்பகோணத்தில் பலசரக்கு மொத்த வியாபாரக் கடையின் அறிமுகம் கிடைத்தது. முதலில் தன் வீட்டிலேயே சிறியதாக ஒரு மளிகைக் கடை துவக்கினான். முதலில் சரியான அனுபவமின்மையால் நட்டத்தை சந்தித்தான். பின்னர் மனம் தளராமல் வீடு வீடாக சென்று வியாபாரம் செய்யத்தொடங்கி நட்டத்தை மீட்டு லாபம் பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

மகாலிங்கத்திற்கு வியாபாரம் குறைய ஆரம்பித்தது. இருந்தாலும் அவரின் கர்வம் குறையவில்லை. 

"அவன் என்னடா சின்னப்பய வீடு வீடாப் போய் புண்ணாக்கு விக்கிறான்" என்று கடைப் பையனிடம் அலட்சியத்துடன் கூறினான். 

குமரனின் மளிகைக் கடை மீண்டும் பொலிவுப் பெற்று வியாபாரம் கலைகட்டியது. மகாலிங்கத்தின் கடையில் வேலை பார்த்தவர்களில் சிலர் இன்று குமாரனின் மளிகைக் கடையில் வீடு வீடாக பொருள் கொண்டு சேர்க்கும் ஊழியர்களாயினர். மகாலிங்கம் வியாபாரத்தில் நொடித்துப் போய் தனது பல்பொருள் அங்காடியை விற்க முடிவெடுத்திருப்பதாக செய்திகேட்டக் குமரன் அந்தக் கடையை ஏலத்தில் எடுத்தான்.

தன்னுடய நம்பிக்கை வீனாக வில்லை என்று நினைத்துக் கொண்டு தனது கனவான "குமரன் பல்பொருள் அங்காடி"-யில் நுழைந்து மகாலிங்கம் அமர்ந்திருந்த இருக்கையில் அமர்ந்த போதுதான் ஒரு தொழில் ரகசியம் அவனுக்குத் தோன்றியது.

"ஒரு மனிதனிடம் தன்னம்பிக்கையும், கடின உழைப்பும் மட்டும் தான் இருக்க வேண்டும். மகாலிங்கத்தைப் போல் திறமை இருந்தாலும் கர்வமும், அந்த கர்வத்தால் தோற்றுவிக்கப் படும் அலட்சியமும் இருக்கவேக் கூடாது அது அவன் திறமையை அழித்துவிடும்"

என முடிவெடுத்து தன் சட்டையை கழற்றி ஓரம் வைத்து விட்டு தொழிலாளியுடன் சேர்ந்து இவனும் ஒரு தொழிலாளியானான்.